ஏழாவது அத்யாயம்
ஸ்ரீ
நாரதர் கூறலானார் - ப்ரஹ்லாதன்
பரிசுத்தமான மனத்துடன்
சமுத்திரக் கரையிலிருந்து
மிகவும் சந்தோஷத்துடன்
ஹிரண்யகசிபுவின் வீட்டை
வந்தடைந்தான். தந்தையான
அந்த அஸுரனின் பாதங்களை
மிக்க கெளரவத்துடன் பிடித்து
வணங்கினான். ஹிரண்யகசிபு
புதல்வனை எழுப்பி உட்காரவைத்துப்
பரிவுடன் அனைத்து உச்சி
மோந்து கோபத்தை அடக்கிக்
கொண்டு "ப்ரஹ்லாதனே!
நீ அடிக்கடி பகவானை புகழந்து
பேசுகிறாயே அவன் எங்கு
இருக்கிறான்?" என்று கேட்டான்.
ப்ரஹ்லாதன்
"அந்த பகவான் உன்னிடத்தில்
இருக்கிறான். என்னிடத்திலும்
இருக்கிறான். எல்லா ஜந்துக்களிடத்திலும்
இருக்கிறான். இப்படி
எங்கும் இந்த நாராயணன்
உள்ளானபடியால் பிரம்மா
முதலிய எல்லா தேவர்களும்,
மனிதர்களும், பசுக்களும்,
ஸ்தாவரம், ஜங்கமம் முதலிய
எல்லாமும் நாராயண ஸ்வரூபம்
என்பதில் சந்தேகமில்லை.
அந்த கடவுள் பூமியிலும்,
நீரிலும், சந்திரனிடத்திலும்,
சூரியனிடத்திலும், நெருப்பிலும்,
திசைகளிலும், உபதிசைகளிலும்,
காற்றிலும், ஆகாயத்திலும்,
திரியக்குகளிலும் மற்றுமுள்ள
பொருள்களிலும், சத்தியத்திலும்,
ஸார, அஸார பொருள்களிலும்,
உள்ளும், வெளியும் இருக்கிறான்.
எங்கும் இருக்கிறான்.
எப்பொழுதும் இருக்கிறான்.
இதில் அதிகம் கூற வேண்டியதில்லை.
உன்னிலும் உளன், என்னிலும்
உளன்." என்றான்.
இதைக்
கேட்டதும் அஸுர அரசன்
பரபரப்புடன் ப்ரஹ்லாதனை
பார்த்து "நீ சொல்லுகிறபடி
மகாவிஷ்ணு எல்லா இடங்களிலும்
இருப்பது உண்மையானால்
இந்த ஸ்தம்பத்தில் குழந்தாய்,
எனக்கு அவனை அவசியம்
காட்ட வேண்டும்" என்று
கூறி, அந்த கம்பத்தை அடித்தான்.
ஓங்கி
கம்பத்தை அடித்தவுடன்
கும் கும் என்ற சப்தம்
பிரம்மாண்டத்தை பிளந்துகொண்டு
உலகங்களுக்கு உள்ளும்
புறமும் அச்சத்தை கொடுக்கக்
கூடியதாய், பெரியதாய்
உண்டாயிற்று. அந்த கம்பத்தின்
நடுவில், எல்லோராலும்
பூஜிக்க பெற்ற மகாவிஷ்ணு
நரசிம்ஹ ஸ்வரூபத்தை எடுத்துக்
கொண்டவராயும் பிடரி
மயிருடன் கூடியவராய்,
பயங்கரமான தொனியை உண்டு
பண்ணுகிறவராயும், கோரப்பற்களால்
பயங்கரமான காட்சி அளிப்பவராயும்,
பார்த்தமாத்திரத்திலேயே
ஹிரண்யகசிபுவுக்கு பீதியை
உண்டு பண்ணுகிறவராயும்,
வஜ்ராயுதம் போன்ற கூர்மையான
நகங்களோடு விளங்கிய
திருமேனி உடையவராயும்,
எல்லா இடங்களிலும் பரந்த
கைகளையுடையவராயும், முள்
போன்ற அஸுரர்களை அழிப்பவராயும்,
பதினாயிரம் வஜ்ராயுதம்
மேலே விழுந்தால் ஏற்படும்
அட்டகாசத்தைவிட உக்கிரமான
அட்டகாசத்தை செய்துகொண்டு
வெளிக் கிளம்பினார்.
ஹிரண்யகசிபுவை பிளப்பதற்கு
வெளியே வந்தார்.
அப்பொழுது
அஸுர கூட்டத்தினர் பயந்தனர்.
ரிஷிகளும் திகைத்தனர்.
இப்பொழுதே உண்மையில்
பிரளயகாலம் வந்துவிட்டது.
இதில் சிறிதளவும் சந்தேகமில்லை.
நாம் எங்கே செல்வோம்?
இந்த சமயம் நம்மை யார்
காப்பாற்றுவார்? என்றெல்லாம்
நடுங்கிய மனத்துடன் தேவர்கள்
பல இடங்களுக்கு ஓடினார்.
பிறகு,
கூர்மை பொருந்திய கைகளால்
அந்த மகாவிஷ்ணு அஸுரனை
பிடித்துக் கொண்டார்.
அஸுரனும் பகவானை தன்
கைகளால் பிடித்துக் கொண்டான்.
இருவருக்கும் அப்பொழுது
யுத்தம் ஏற்பட்டது. சங்கம்,
சக்கரம், கதை முதலிய ஆயுதங்கள்
பகவானுடையவை. இவை தவிர
மற்ற ஆயுதங்கள் அவனுடையவை.
கத்திக்குக் கத்தியும்,
பாசத்திற்கு பாசமும்,
என்று இப்படைகளில் எல்லா
ஆயுதங்களும் ஒன்றுடன்
ஒன்று மோதின. பகவான்
விட்ட ஆயுதங்களைவிட அஸுரராஜன்
எய்த அம்புகள் அதிகமாகவே
இருந்தன. ஆயினும் அவை
பயனற்றவையாகிக் கீழே
விழுந்தன. எங்கெங்கே
அஸுரன் ஓடினானோ அங்கங்கே
அவன் மேல் விழுந்து நரசிம்ம
பகவான் ஓடினார்.
ஹிரண்யகசிபுவின்
அவஸ்தையை பார்த்து பகவான்
ஓய்வடையவில்லை. ஹிரண்யகசிபுவின்
இரத்தத்தில் ஒவ்வொரு
திவலையும் எங்கெங்கு
விழுந்ததோ அங்கங்கே
நூற்றுக்கணக்கிலும்,
ஆயிரக்கணக்கிலும் இந்த
அஸுரனுக்கும் மேற்பட்ட
வலிமையுள்ள அஸுரர்கள்
தோன்றினர். ஒவ்வொர்
அஸுரனையும் வெல்வதற்கு
நூற்றுக்கணக்கான உருவங்களை
பகவான் எடுத்துக் கொண்டார்.
அஸுரர்களின் இரத்தம்
பூமியில் விழுந்த இடங்களில்
நூறு நூறு அஸுரர்கள்
உண்டாயினர். பல ந்ருசிம்மர்களும்
தோன்றினர். பகவானும்,
அஸுரராஜனும் கைகளாலும்
கால்களாலும் மார்புகளாலும்
போர் செய்தனர். ஒருவருடைய
பலத்தையும் அறிய முடியவில்லை.
ஜயம் பராஜயம் முதலியவையும்
கண்டுபிடிக்கப்படவில்லை.
இம்மாதிரி யுத்தம் நடந்தபோது
பூமியிலும், ஆகாயத்திலும்,
பல நரசிம்மரும் அஸுரரும்
தோற்றமளித்தனர். தேவர்களாலும்,
அஸுரர்களாலும், கின்னரர்களாலும்,
"இந்த போர் இப்படிப்பட்டது"
என்று சொல்ல முடியவில்லை.
தேவர், முனிவர், ஸித்தர்
முதலியவர்கள் தங்கள்
மனத்தினால் ஜயசப்தத்தை
சொல்லிக் கொண்டு பகவானை
துதித்தனர்.
"தேவனே, ஜகந்நாதனே,
உலகத்தை காப்பவனே நீ
நன்றாக விளங்க வேண்டும்,
இந்த சத்ருவை வெல்வாயாக.
ஏன் நீ இந்த விஷயத்தில்
தாமதிக்கிறாய்? புருஷோத்தமனே,
உன் நினைவு மாத்திரத்தில்
இந்த உலகம் படைக்கப்படுகிறது.
உன்னிடத்திலேயே லயத்தையும்
அடைகிறது. நீதான் உலகத்துக்கு
தந்தை. தேவமானத்தால்
ஆயிரம் வருஷங்கள் சென்றன.
தேவகாரியத்தை தாமதமின்றி
செய்வாயாக." இப்படி தாழ்மையுடன்
தேவர்கள் துதித்த வார்த்தைகளை
பகவான் கேட்டு பெரிய
அட்டகாசம் கொண்டு அண்டத்தையே
பிளக்கிறவராக ஹிரண்யகசிபுவை
பிடித்து மடியில் வைத்து
அவன் முகத்தை நோக்கி
தம் நகங்களாலேயே பிளந்தார்.
சில வார்த்தைகளை சொல்லி
கொண்டு ஹா ஹா என்ற சப்தத்தை
அடிக்கடி செய்தார். கோபத்தால்
சிவந்த கண்களுடன் நெருப்பை
கக்கிக் கொண்டு எல்லா
உலகத்தையும் இருள் சூழ
செய்தார். ஒரு முகூர்த்தம்
எல்லா உலகமும் சமுத்திரத்தில்
மூழ்கிவிட்டது போல்
இருந்தது.
பிறகு தேவர்களும்,
கந்தர்வர்களும் பகவானை
துதித்தனர். "செந்தாமரைக்கண்ணா
உனக்கு நமஸ்காரம். உலகத்தை
படைப்பவனே நம: இந்திரியங்களை
அடக்குபவனே, மகாபுருஷனே,
முதலில் தோன்றியவனே,
உலக ஸ்வரூபியே, கூர்மை
பொருந்திய உயர்ந்த ஆயுதம்
பெற்றவனே, பிராமணர்களுக்கு
தேவனே, உலகத்துக்கு நன்மை
கொடுப்பவனே, கிருஷ்ணனாகவும்,
கோவிந்தனாகவும் இருக்கும்
பெருமானே, உனக்கு நமஸ்காரம்.
நீ இம்மாதிரி ரூபத்தை
எடுக்காவிட்டால் உலகம்
இருளடைந்துவிடும். உயர்ந்த
செயலை செய்தாய். அஸுரன்
இறந்தான். அவரவர்களுடைய
ஸ்தானங்கள் நிலைநின்றன.
கோபத்தை அடக்கிக் கொள்.
பக்தர்களை காக்கவும்.
அஸுரர்களை அழிக்கவும்,
இத்தகைய ரூபத்தை எடுத்துக்
கொண்டாய்." - கை கூப்பிய
வண்ணம் எல்லாத் தேவர்களும்
முனிவர்களும் ஸாரமான
வேதமயமான இந்த வாக்குகளைக்
கொண்டு புருஷோத்தமனை
இவ்வாறு துதித்தனர்.
பிறகு
தெளிவடைந்த பகவான், தமது
ஸ்வரூபத்தை வெளிப்படுத்தியவராய்
பிரம்மா, ருத்திரன், முதலிய
தேவர்களை பார்த்து பேச
தொடங்கினார்: "எல்லா
தேவர்களும் பலம் பொருந்திய
மகரிஷிகளும் அறிவில்லா
பாவியான ஹிரண்யனால் பிடிக்கப்பட்டார்கள்.
இப்பொழுது பகைவன் இறந்தான்.
நமது நோக்கம் கைகூடி
விட்டது. அவரவர் ஸ்தானத்தை
அடைந்து மனக்கவலையின்றி
சந்தோஷத்துடன் இருப்பீர்களாக"
என்று சொல்லி பகவான்
எல்லோரையும் அனுப்பிவிட்டார்.
நேரிலுள்ள
ப்ரஹ்லாதனை பார்த்து
பகவான் "உன்னுடைய அசஞ்சலமான
பக்தியைப் பார்த்து தெளிவடைந்தேன்.
உன் இஷ்டப்படி என்னிடம்
வரத்தைப் கேட்பாயாக என்றார்.
ப்ரஹ்லாதன் "நான் எந்த
எந்த பிறவியில் பிறக்கிறேனோ
அந்த அந்த பிறவிகளில்
உம்மிடத்தில் எனக்கு
எப்பொழுதும் பக்தி இருக்க
வேண்டும்" என்றான்.
பகவான்
"பரமேச்வரருக்கு என்னிடத்தில்
எவ்வாறு பக்தி உள்ளதோ
அப்படியே உனக்கும் உள்ளது.
உன்னைப் பார்த்து மகிழ்வுற்றேன்.
சந்தேகமில்லை. முள் போன்ற
உன் தகப்பன் இறந்தான்.
தகப்பனுடைய ராஜ்யத்தை
நீ பெற்று ஆட்சி புரிவாயாக.
உனக்கும் யாரும் விரோதி
இங்கு இல்லை. சந்திர சூரியர்கள்
உள்ள வரையிலும், பூமி
உள்ள வரையிலும் தேவர்கள்
இந்திரனுடன் உன்னைப்
புகழ்வார்கள். ஸம்ருத்தமான
இந்த ராஜ்யத்தை அநுபவிப்பாயாக.
புதல்வன், மனைவி, பேரன்மார்,
பந்துக்கள், சிநேகிதர்
எல்லோருக்கும் நன்மையை
செய்து வாழ்வாயாக. எதிலும்
பற்றுதல் அற்று தர்மங்களை
செய். நான் செய்கிறேன்
என்ற அகங்காரத்தை விடு.
நியாயமான வழியில் பணத்தை
சம்பாதிப்பாயாக. தேவர்களுக்கும்
ரிஷிகளுக்கும் பூஜை செய்.
சாஸ்திரம் இசைந்த வழியில்
சுகங்களை பெறுவாயாக.
அறம், பொருள், இன்பம்
ஆகிய மூன்றையும் என்னிடத்தில்
பக்தி உள்ளவன் அடைவான்.
அவன் கஷ்டப்படமாட்டான்.
கடைசியில் இவற்றிலுள்ள
தோஷங்களை அறிந்து வைராக்கியம்
பெற்று என்னுடைய ஸ்தானத்தை
அடைவாயாக.
"என்னுடைய
உத்தரவை நீ சரியாக நடத்துவதனால்
எல்லாப் பிராணிகளும்
உனக்கு வசமாகின்றன. எல்லா
இடங்களிலுமுள்ள உயர்ந்த
என்னிடத்தில் எவன் பசுமை
கொள்கிறானோ அவனும்
உன் தந்தை போல யமலோகத்தை
அடைவான். ஆயிரக் கணக்கான
பிறவிகளில் தவம் தியானம்
முதலியவற்றால் பாவங்களை
விலக்கியவன் என்னிடத்தில்
பக்தியைப் பெறுவான்.
என் பக்தியை பெற்ற உன்னை
எவர் நினைக்கிறார்களோ
அவர்களும் என்னிடத்தில்
பக்தி பெற்று எல்லாப்
பாவங்களினின்றும் விடுபடுகிறார்கள்.
"இந்த
அஹோபில க்ஷேத்திரம்
நான் தோற்றமளித்ததையே
காரணமாகக் கொண்டு மகா
புண்ணியமுடையதாக ஆயிற்று.
இது முதற்கொண்டே உலகத்தினர்.
'அஹோபிலம்' என்று கூறுவர்.
எனது ஒப்பற்ற வலிமையை
அறிந்த தேவர்கள் இம்மாதிரி
சொன்னார்கள் :-
அஹோ
வீர்யம், அஹோ செளர்யம்,
அஹோ பாஹுபராக்ரம : |
நாரஸிம்ஹ
: பரம் தைவம், அஹோ பலம்
அஹோ பலம் ||
"ஆகையால் அஹோபில
க்ஷேத்திரம் இது என்று
ஆயிற்று. நான் இங்கே கஜகுண்டத்தின்
சமீபத்தில் வசிக்கிறேன்.
பவநாசினியில் கரையில்
நான் இருக்கிறேன். எனக்கு
எதிரில் நீ இருப்பாயாக.
நீ இங்கு வசித்துக் கொண்டு
எல்லா செல்வமும் பொருந்திய
ராஜ்யத்தை அநுபவிப்பாயாக.
ரிஷிகள், பித்ருக்கள்,
தேவர்கள் அனைவரும் என்னை
இங்கே துதிப்பார்கள்."
பகவான்
இம்மாதிரி நரம் கலந்த
சிங்க உருவை எடுத்துக்
கொண்டு எல்லா உலகத்துக்கும்
முள் போன்றிருந்த அஸுரராஜனை
கூரிய நகங்களினால் பிளந்து
அவனுடைய புதல்வனான ப்ரஹ்லாதனை
உயர்ந்த விசாலமான ராஜ்யத்தில்
அபிஷேகம் செய்வித்தார்.
பவநாசினி என்ற நதியின்
கரையில் எல்லா அந்தணர்களும்
வழிபட லக்ஷ்மீநரசிம்மன்
ஸேவை ஸாதிக்கிறார்.
*****